Private is duur

Medio mei heb ik diverse ceo's gesproken. Een belangrijk thema bij veel van deze gesprekken was de waardering van mogelijke overnames. De vraagprijzen van niet-beursgenoteerde bedrijven zijn namelijk door het dak gegaan.

Dat klinkt opmerkelijk. Op de beurs is dat niet het geval. De koers-winstverhouding van de Europese Stoxx 600-index is een bescheiden 13,6 op basis van de verwachte winsten. Gezien alle onzekerheden over de Brexit en de handelsoorlog is de relatief bescheiden waardering nog wel te verklaren. Maar waarom zijn niet-genoteerde bedrijven dan wel duur?

Een oorzaak voor dit grote waarderingsverschil is dat er veel private equity achter de niet-genoteerde bedrijven aanjaagt. Deze fondsen hebben veel geld opgehaald en moeten beleggen. En als je dik wordt betaald om te gaan beleggen, dan ga je beleggen.

Het geld achter deze fondsen komt meestal van grote beleggers. Ook onder vermogende families zijn private-equityfondsen populair. De meeste Quote 500-beleggers hebben wel een deel van hun vermogen in dit soort fondsen zitten. Het geeft ze rust. Ze worden dan niet geplaagd door stuiterende beurskoersen. Ik kan me daar iets bij voorstellen. Maar ze houden zichzelf natuurlijk wel voor de gek. Je kan ook gewoon niet naar de koersen kijken.

Ik weet ook wel dat dat in de praktijk niet lukt. Maar om dan de stevige 2 + 20 (2% van de onderliggende waarde + 20% van de performance) fees te betalen om jezelf voor de gek te houden is niet slim. Want de onderliggende bedrijfsrisico's zijn natuurlijk niet anders. Of een bedrijf nu in handen is van private equity, of beursgenoteerd is, het blijft gevoelig voor de economie. Bedrijven in handen van private equity laten wel vaak een hogere winstgroei zien, al komt dat vooral omdat strakker op de kosten wordt gelet en, belangrijker, omdat ze strak gefinancierd worden. Bij het eerste zuchtje economische tegenwind zijn dit ook de bedrijven die de hardste klappen krijgen.

Deze overwaardering in niet-beursgenoteerde bedrijven kan er wel voor zorgen dat de trend van het opkopen van beursgenoteerde fondsen voorlopig nog wel even doorgaat. Gelukkig stonden de ceo's die ik sprak met beide benen op de grond en lieten ze zich niet gek maken. Die blijven terughoudend en wachten rustig af totdat de privatemarkt weer tot zinnen is gekomen.

Tegen de Quote 500-beleggers die deze column lezen zou ik willen zeggen: neem op een regenachtige zondagmiddag eens de portefeuilles van uw private-equityfondsen door, en vraag de beheerders eens naar de waarderingen. Misschien wordt het tijd om te cashen. Want extreme waarderingsverschillen zijn er niet voor de eeuwigheid.