Belgisch drama

De benoeming van de nieuwe KPN-ceo is een flinke soap geworden. Eerst was er Maximo Ibarra, die het blijkbaar als interim-baantje zag. Het waren vijftien bijzondere maanden. Gelukkig bleek toen Dominique Leroy beschikbaar. Het hele eisenlijstje kon met haar worden afgevinkt. Ze is vrouw. Dat is tegenwoordig erg belangrijk. Ze was ceo van een telecombedrijf. Ze had bij Proximus een uitstekend trackrecord. En ze sprak Nederlands, gezien het eerdere debacle met Ibarra was dat ook een pré. Een betere kandidaat was er niet.

Maar de overstap zorgde voor nogal wat verontwaardiging in België. Haar vertrek werd gezien als een middelvinger naar de bonden en de politiek waarmee ze de laatste tijd nogal overhoop lag. Het ego van de Belgische politici is blijkbaar groter dan mevrouw Leroy had gedacht. Ze werd door de Belgische justitie opvallend hard aangepakt over de verkoop van aandelen Proximus. De vraag is of die verkoop onder voorkennis valt. Men stelt dat ze had kunnen weten dat de koers van Proximus door haar vertrek wel eens zou kunnen dalen. Dat bleek achteraf zo te zijn. De koers daalde 3% op het nieuws.

Op zich is die koersreactie een prachtig compliment van de beleggers. Maar zo'n beweging was van tevoren niet zeker. De verkoop was natuurlijk onhandig, maar in mijn ogen onschuldig. Bovendien is haar financiële voordeel zo bescheiden, €6000, daar kan ze het niet voor gedaan hebben. Ze zou bij KPN een vast salaris ontvangen van €935.000.

De Belgische politiek laat zich hiermee van haar slechtste kant zien. Blijkbaar zijn ego's en rancune te belangrijk. Het heeft er alle schijn van dat dit een doelbewuste actie is geweest om Leroy onderuit te halen. Zeker als je het vergelijkt met het justitiële corruptie-onderzoek naar minister Reynders. Dat gecompliceerde onderzoek was binnen twee weken afgerond en geseponeerd wegens een gebrek aan misdaad. Maar Reynders wordt dan ook eurocommissaris en geen ceo bij een Nederlands bedrijf. Het werd duidelijk dat het in het geval van Leroy een lang onderzoek zou gaan worden. Het lijkt, met de nadruk op lijkt want ik weet het niet zeker, op een doelbewuste actie van de Belgische politiek de persoon Leroy te beschadigen en daarin is men uitermate goed geslaagd.

Ik heb de naïviteit te denken dat het bij ons er wat netter aan toe gaat. Het is wel jammer voor de aandeelhouders van KPN, die door deze affaire een uitstekende ceo-kandidaat verliezen. Jammer voor de Belgen, waar blijkbaar rancune en ego regeert in plaats van rationaliteit. En jammer voor mevrouw Leroy. Deze Belgische telecomkoningin lijkt voorlopig uitgespeeld.