U mocht onlangs stemmen, de rest van Europa volgt nog. Voor obligatiebeleggers zijn deze Europese verkiezingen belangrijk. Niet zozeer voor de vorming van het Europees Parlement, maar vanwege effecten op andere gebieden. Zo beïnvloedt de uitslag de keuze voor de volgende ECB-president.
Dat zit zo. Op 31 oktober geeft de huidige ECB-voorzitter, 'Super' Mario Draghi, het stokje over. Bloomberg vraagt iedere maand een aantal economen wie de meeste kans heeft hem op te volgen. Klaas Knot wordt weliswaar genoemd, maar staat onderaan de rangschikking, met slechts één stem. Met stip op één staat François Villeroy de Galhau, gouverneur van de Banque de France. Hij spreekt ook Duits, en dat is blijkbaar genoeg voor de gepeilde economen.
Economen denken niet politiek genoeg. Op nummer drie staat ook een Fransman, Benoit Coeuré. Terwijl Frankrijk zijn beurt al heeft gehad met Jean-Claude Trichet. Nummer twee, de Fin Erkki Liikanen, maakt daarom meer kans. Maar hoewel Finland in Noord-Europa ligt, klinken zijn monetaire opmerkingen Zuid-Europeaans.
Hoogleraar economie Sylvester Eijffinger noemde onlangs Jeroen Dijsselbloem als mogelijke kandidaat. Dat klinkt mij als een goed idee. Maar Dijsselbloems uitspraken over het drankgebruik van Commissievoorzitter Jean-Claude Juncker hebben zijn kansen laten verdampen. En ook hier geldt dat er reeds een Nederlandse ECB-president is geweest.
Op de Bloomberg-lijst staan verder nog twee dames, Christine Lagarde (IMF-directeur) en Claudia Buch (vicepresident Bundesbank). Hoewel dames volgens de economen een plusje krijgen (ook daar positieve discriminatie), verwacht men niet dat zij een serieuze kans maken. Zelf denk ik dat de Duitser Jens Weidmann de beste kaarten heeft. Tenzij zijn landgenoot Manfred Weber, de christendemocratische 'spitzenkandidat', voorzitter van de Europese Commissie wordt. Want je kunt niet tegelijkertijd een Duitse EU-voorzitter én een Duitse ECB-voorzitter hebben.
Daarom zijn de Europese verkiezingen belangrijk voor het ECB-voorzitterschap. Na twaalf jaar Zuid-Europeaans voorzitterschap vinden de Noord-Europeanen het tijd voor een wat strengere ECB-voorzitter. Als dat geen Duitser kan worden, dan maar een semi-Duitser. De Europeaan die deze eretitel het beste kan dragen is Knot. Dus wie weet.
Op de korte termijn zijn de groeicijfers en de vooruitzichten voor de Europese economie te mager om snel op de monetaire rem te trappen. Maar als er een havik aan het roer van de ECB komt, zouden obligatiemarkten daar weleens van kunnen schrikken.